کد مطلب:122820 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:270
امام حسن در زمان پیامبر اسلام
حدود هفت سال از زندگی این امام بزرگوار با پیامبر عزیز اسلام گذشت. [1] . پدربزرگ مهربان، او را بسیار دوست داشت. چه بسیار كه او را بر شانه اش می نهاد و می گفت: «خداوندا! من دوستش دارم، تو نیز او را دوست بدار.» [2] .
و نیز می فرمود: «آنكه حسن و حسین را دوست بدارد مرا دوست داشته است و آنكه با این دو كینه ورزد و ایشان را دشمن بدارد، با من دشمنی كرده است...» [3] .
آن حضرت همواره به دخترش می فرمود: «دو فرزند دلبند مرا به نزدم بیاور.» و چون حسن و حسین به خدمت حضرتش می شتافتند، آنان را به سینه می فشرد و پیوسته می بویید و می بوسید و می فرمود: «هركس حسن و حسین را دوست بدارد، من او را دوست دارم و هر كسی را كه من دوست داشته باشم، خدا دوستش دارد و خدا هر كس را كه دوست بدارد، به بهشت داخل می كند. هر كس با حسن و حسین دشمنی ورزد، من با او دشمن خواهم شد و هر كس را من دشمن بدارم، خدا دشمن او خواهد شد و آنكس را كه خدا دشمن بدارد، به جهنم داخلش خواهد كرد.» [4] .
همچنین می فرمود: «حسن و حسین، سرور جوانان بهشتند.» [5] .
و نیز می فرمود: «این دو فرزند من امام هستند، چه قیام كنند و چه نكنند.» [6] .
خدمتكار رسول خدا نقل می كند: «بارها پیش آمد كه به خدمت پیامبر
[ صفحه 228]
شرفیاب شدم و حسن و حسین را دیدم كه بر روی سینه و شكم جد خویش بازی می كنند» و آن بزرگوار می فرمود: «این دو، گلهای خوشبوی امت من هستند.» [7] .
بزرگی منش و سترگی روح آن امام چندان بود كه پیامبر ارجمند اسلام، او را با خردی سال و كمی سن در برخی از پیمانها و عهدنامه ها گواه می گرفت. «واقدی» یكی از تاریخ نویسان آورده است كه پیامبر با قبیله ی «ثقیف» عهد و پیمان بست. «خالد بن سعید» آن را نوشت و امام حسن و امام حسین آن عهدنامه را گواهی فرمودند. [8] .
آنگاه كه پیامبر به فرمان خداوند، با دانشمندان مسیحی «نجران» به «مباهله» برخاست، امام حسن و امام حسین و حضرت علی و فاطمه ی زهراء علیهم السلام را نیز به فرمان پروردگار، همراه خویش برد. قرار بر این بود كه پیامبر و علمای مسیحی یكدیگر را نفرین كنند و از خدا بخواهند كسی را كه باطل است نابود كند. مسیحیان وقتی مشاهده كردند پیامبر، عزیزترین نزدیكان خود را همراه آورده، پی بردند كه او بر حق است به همین دلیل از مباهله (نفرین كردن) خودداری كردند. آیه تطهیر نیز در مورد عصمت و پاكدامنی آن بزرگواران نازل شده است. [9] .
«ام سلمه» همسر پیامبر می گوید: «هنگامی كه آیه ی تطهیر نازل شد كه «خداوند اراده كرده است از شما اهل بیت، پلیدی را بزداید و شما را پاكیزه گرداند.» [10] آن بزرگوار در خانه ی من بود. در این هنگام، حضرت، دخترش فاطمه، حسن و حسین را فراخواند و عبایی را بر آنها پوشاند و در حالی كه علی هم پشت سرش ایستاده بود، فرمود: «پروردگارا! اینان اهل بیت من هستند، پس پلیدی را از آنان دور فرما و آنان را پاكیزه گردان.»
از حضرت پرسیدم: «آیا من نیز جزو آنان هستم؟»
حضرت فرمود: «نه، تو در جایگاه خودت هستی، جایگاه تو هم بسیار نیكوست.» [11] .
[ صفحه 229]
و نیز می فرمود: «آنكه حسن و حسین را دوست بدارد مرا دوست داشته است و آنكه با این دو كینه ورزد و ایشان را دشمن بدارد، با من دشمنی كرده است...» [3] .
آن حضرت همواره به دخترش می فرمود: «دو فرزند دلبند مرا به نزدم بیاور.» و چون حسن و حسین به خدمت حضرتش می شتافتند، آنان را به سینه می فشرد و پیوسته می بویید و می بوسید و می فرمود: «هركس حسن و حسین را دوست بدارد، من او را دوست دارم و هر كسی را كه من دوست داشته باشم، خدا دوستش دارد و خدا هر كس را كه دوست بدارد، به بهشت داخل می كند. هر كس با حسن و حسین دشمنی ورزد، من با او دشمن خواهم شد و هر كس را من دشمن بدارم، خدا دشمن او خواهد شد و آنكس را كه خدا دشمن بدارد، به جهنم داخلش خواهد كرد.» [4] .
همچنین می فرمود: «حسن و حسین، سرور جوانان بهشتند.» [5] .
و نیز می فرمود: «این دو فرزند من امام هستند، چه قیام كنند و چه نكنند.» [6] .
خدمتكار رسول خدا نقل می كند: «بارها پیش آمد كه به خدمت پیامبر
[ صفحه 228]
شرفیاب شدم و حسن و حسین را دیدم كه بر روی سینه و شكم جد خویش بازی می كنند» و آن بزرگوار می فرمود: «این دو، گلهای خوشبوی امت من هستند.» [7] .
بزرگی منش و سترگی روح آن امام چندان بود كه پیامبر ارجمند اسلام، او را با خردی سال و كمی سن در برخی از پیمانها و عهدنامه ها گواه می گرفت. «واقدی» یكی از تاریخ نویسان آورده است كه پیامبر با قبیله ی «ثقیف» عهد و پیمان بست. «خالد بن سعید» آن را نوشت و امام حسن و امام حسین آن عهدنامه را گواهی فرمودند. [8] .
آنگاه كه پیامبر به فرمان خداوند، با دانشمندان مسیحی «نجران» به «مباهله» برخاست، امام حسن و امام حسین و حضرت علی و فاطمه ی زهراء علیهم السلام را نیز به فرمان پروردگار، همراه خویش برد. قرار بر این بود كه پیامبر و علمای مسیحی یكدیگر را نفرین كنند و از خدا بخواهند كسی را كه باطل است نابود كند. مسیحیان وقتی مشاهده كردند پیامبر، عزیزترین نزدیكان خود را همراه آورده، پی بردند كه او بر حق است به همین دلیل از مباهله (نفرین كردن) خودداری كردند. آیه تطهیر نیز در مورد عصمت و پاكدامنی آن بزرگواران نازل شده است. [9] .
«ام سلمه» همسر پیامبر می گوید: «هنگامی كه آیه ی تطهیر نازل شد كه «خداوند اراده كرده است از شما اهل بیت، پلیدی را بزداید و شما را پاكیزه گرداند.» [10] آن بزرگوار در خانه ی من بود. در این هنگام، حضرت، دخترش فاطمه، حسن و حسین را فراخواند و عبایی را بر آنها پوشاند و در حالی كه علی هم پشت سرش ایستاده بود، فرمود: «پروردگارا! اینان اهل بیت من هستند، پس پلیدی را از آنان دور فرما و آنان را پاكیزه گردان.»
از حضرت پرسیدم: «آیا من نیز جزو آنان هستم؟»
حضرت فرمود: «نه، تو در جایگاه خودت هستی، جایگاه تو هم بسیار نیكوست.» [11] .
[ صفحه 229]
[1] طبري - دلايل الامامه - ص 60.
[2] سيوطي - تاريخ الخلفا - ص 188.
[3] علامه مجلسي - بحارالانوار - ج 43 - ص 264.
[4] علامه سيد محسن امين - در آستان اهلبيت - ص 36.
[5] سيوطي - تاريخ الخلفا - ص 189.
[6] شيخ مفيد - ارشاد - ص 181.
[7] علامه سيد محسن امين - در آستان اهلبيت - ص 34. به نقل از خصايص نسايي.
[8] ابن سعد - طبقات كبير - ج 1 - بخش 2 - ص 33.
[9] بحراني - غاية المرام - ص 287.
[10] قرآن كريم - سوره ي احزاب - آيه 33.
[11] علامه سيد محسن امين - در آستان اهلبيت - ص 35.